‘Eén groene oase voor iedereen’. Zo heet het rapport dat studenten uit Velp gemaakt hebben voor de Stichting Vrienden van het Wandelpark, die het park op willen knappen en teruggeven aan het volk. In mei vierden ze de 65ste verjaardag van het park. De Hogeschool VHL leidt studenten op die verstand hebben van de inrichting van parken, pleinen en tuinen. In het Parkpaviljoen presenteerden ze maandag hun mooie plannen.

En nu maar hopen dat de stichting er in slaagt het rapport uit de beruchte la te houden. Aan het enthousiasme van voorzitter Theo van Bracht zal het niet liggen. Die ruimt zelf al jaren de rommel in het park op en ergert zich met name aan de zwervers en junks die het imago van het park geen goed doen.

De studenten willen een park dat opener oogt, met betere ingangen en waar mensen meer gebruik van maken. Dan wordt het vanzelf veiliger, zeggen ze. Ze willen het ook droger maken, want doordat de toplaag door machines in de loop der jaren ‘dichtgereden’ is, kan het water slecht weg. De beschoeiing van de vijver moet daarom weg. Een ‘natuurlijk’ ogend talud moet de waterafvoer verbeteren. Net als ‘slimme’ planten die voor een betere bodemstructuur zorgen.

Het park telt een aantal monumentale bomen. Die kunnen niet allemaal gered worden. Er zullen er een paar gekapt moeten worden om de andere de ruimte te geven om in gezondheid te overleven. Maar eerst zal het onderhoud van het park beter geregeld moeten worden. ‘Anders heeft het geen zin om deze plannen uit te voeren, dan is het park binnen de kortste keren weer terug in de deplorabele staat waar het nu in verkeert’, legde student Sjors uit. Hij legde tevens uit dat het onderhoud niet per sé meer geld hoeft te gaan kosten dan nu het geval is. Als de studenten hun zin krijgen kan de gemeente straks voor ietsje meer dan nu het park in een prima staat houden, zo hebben ze becijferd.

De studenten willen de in de loop der jaren verdwenen speelplek in het park, nu een van de duistere hoekjes, nieuw leven inblazen. Dan moeten er weer moeders met kinderen gaan komen. De bij de presentatie aanwezigen hadden nog veel meer ideeën voor het gebruik van het park. Waarom zouden scholieren nog langer biologie-onderwijs ‘op locatie’ in Kaatsheuvel moeten krijgen als Waalwijk zelf een reuze-interessant park heeft? Er zijn ook plannen om ouderen in het park te laten bewegen. Overal ter wereld wordt er getai-chied in parken. Waalwijk kan daar op inhalen. Zelfs het idee om van het park een arboretum (bomentuin) te maken kwam voorbij. En de vrienden van het park hebben in mei laten zien dat in het park van alles kan gebeuren, van concerten via een stadsontbijt en plantenmarkten tot kunstmanifestaties.

Als ik echter Theo van Bracht was zou ik met het allermooiste plan beginnen, iets waar je de Waalwijkse bevolking ongetwijfeld warm voor krijgt. Net zoals een paar jaar geleden voor de restauratie van de fontein in het Hertog Janpark. Namelijk: het betrekken van het herdenkingsmonument van Raedecker bij het park. Er zou een paadje moeten komen vanuit het park naar het monument. En een rosarium - dat er ooit al was in het park - moet het monument én het park meer allure gaan geven. Dat maakt het ook makkelijker om vervolgstappen te zetten, want het lijkt een illusie te denken dat alle fraaie plannen in één keer werkelijkheid zullen worden. Als de bevolking het park in zijn armen sluit, gloort er een mooie toekomst.

Alleen al dit plan maakt de studie van de studenten meer dan de moeite waard. Waalwijk zou zich moeten schamen als over vijf jaar blijkt dat er niets met hun fraaie vergezichten gedaan is. Dit soort ideeën, geboren vanuit de bevolking, verdienen de steun van politiek, bedrijfsleven en particulieren.