Het zat er natuurlijk dik in dat er ooit, op een moment dat ik een stukje zit te tikken over Wollukse toestanden, een stel malloten bommen laat ontploffen om onze maatschappij te ontwrichten en in naam van Allah of wie dan ook aan te vallen. Nu is het zo ver. Ik heb overwogen de laptop uit en de tv aan te zetten, maar dat duurde slechts heel even. Ik ga het gewoon hebben over het onderwerp dat ik in gedachten had. Ik zou die terroristen in Brussel immers slechts hun zin geven als ik dat niet zou doen. Want dat is wat ze willen met hun ‘strijd’: dat wij sidderend van angst stoppen met ons leven te leven. Ergens in hun perverse geesten denken ze dat ze daarmee de weg bereiden naar hun overwinning. No way losers!!!

Ik ga het nu dan ook gewoon over vrouwentongen hebben. Dat is de mooie naam voor de sanseveria, in mijn ogen de meest miskende kamerplant. Ik heb altijd al een zwak gehad voor deze variant op de vergeten groente. Sinds Koot en Bie ergens in de jaren zeventig op tv boos afscheid dreigden te nemen van het Nederland dat hen niet erkende. Kees en Wim hadden als mogelijk vluchtoord België uitgekozen. Maar ze wilden dan wel zeker weten dat de Belgen hen welkom zouden heten! Daarom vroegen ze de Belgen als dat zo was, een sanseveria voor het raam te zetten. De week erop zagen we hoe het komische duo door Belgische straten reed waar de vensterbanken uitpuilden van de sanseveria’s. Het Simplisties Verbond vertrok naar België!

Maar zie tegenwoordig maar eens een sanseveria te krijgen! Trendy en hip zijn ze niet. Bloemenzaken zetten ze niet in de etalage. Zo af en toe tref je er eentje aan op bezoek bij iemand met gevoel voor nostalgie en stijl. En dan moet je toeslaan.

De sanseveria is namelijk makkelijk te vermenigvuldigen. Gewoon, door een scheut – een vrouwentong – verticaal met wortel en al af te scheuren. Zet ‘m in een pot met aarde, goed nathouden en de kans is groot dat hij ‘het gaat doen’. Het is zelfs mij gelukt, dus dan kan iedereen het.

Maar één vrouwentong smaakt naar meer. En ik durf op hetzelfde adres niet nóg een keer te gaan scheuren.

Ik liep deze week langs een pand in de Grotestraat waar nog niet zo heel lang geleden veel plantjes zijn meegenomen. Nee, geen sanseveria’s. Wietplanten! De gemeente heeft het pand verzegeld en er hangt zo’n bord aan de gevel met een wietblad en een rode streep erdoor. Om ons nog eens duidelijk te maken dat het echt niet de bedoeling is wiet te gaan kweken en dat de overheid dan keihard ingrijpt!

Maar wie denkt dat alle plantjes zijn meegenomen uit dat pand heeft het mis! Een blik op de vensterbank op de eerste etage leert dat die vol staat met… sanseveria’s! Ik krijg de neiging de verzegeling te verbreken, boven voor dat raam lekker te gaan scheuren en het pand opnieuw vol te zetten met stekjes! Kunnen we niet met z’n allen zolang zo’n wietpand ontruimd moet blijven, er gezellig vrouwentongen gaan kweken? Geen sensimilia maar sanseveria!!!